Gulliver Igaj Knabo - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 1

 GULLIVER IGAJ KNABO

  KONOTACIO

  Ĉi-foje, la legenda vojaĝanto Gulivero montriĝis juna sklavo, iĝante knabo, kiu frapas siajn nudajn piedojn sur akraj ŝtonoj. Kaj tiam li fariĝis kajutknabo sur pirata ŝipo.

  . ĈAPITRO #1

  La transiro estis sufiĉe longa. La vojo estas ŝtona kaj la varmaj ŝtonoj estas tropika klimato. Kaj la suno estis preskaŭ subironta.

  La knabo Gulivero marŝis kune kun la mastrino knabino. Ŝi bategis per siaj nudaj piedoj multe pli memfide ol ŝia ekvivalento, kiu fariĝis tiel juna, aspektis proksimume dekdujara.

  La knabo Gulivero murmuris:

  - Mi estas laca kaj soifa!

  La knabino respondis ridante:

  - Vi estas sklavo! Kaj sklavoj ne povas peti ion de siaj mastroj!

  La knabo suspiris. Ĝis antaŭ nelonge, li estis plenkreskulo kaj kapitano, sed nun li montriĝis nur nudpieda ŝketo, kiun oni instigas kiel ili volas!

  Sed tiam venis la halto. La konvojo decidis ripozi kaj manĝi. La kaptitaj knaboj, kiuj estis plenkreskuloj, haltis antaŭ kelkaj horoj.

  Kaj ili rajtis trinki iom da akvo kaj manĝi tortilon kun fromaĝo kaj ajlo.

  Loka manĝaĵo ŝajnis bongusta al Gulivero. Krome, li aprezis, ke nun li havas junajn, sanajn, absolute tutajn dentojn. Tiam li ekscitiĝis.

  Nur la nudaj plandoj de la piedoj estis tre faligitaj kaj gratitaj sur la ŝtonetoj.

  Tiam ili estis denove survoje.

  Estis kelkaj longaj tagoj ĉi tie, aŭ ĉu tiel simple ŝajnis?

  La knabino demandis al Gulivero:

  - Vi do kredas je via Dio, sed vi povus ekzemple iri al la paliso por kredo!

  La juna vojaĝanto respondis:

  - Mi estas kontraŭ ekstremoj kaj fanatikeco!

  La knabino konsentis

  - Ĉi tio pravas! Sed estis inter vi tiuj, kiuj iris al sia morto!

  Gulivero respondis ridetante:

  - Ili estis malsamaj! Kiu iris al dolora morto, kaj kiu perfidis! Kaj ne nur per armila forto, sed pro propra intereso!

  La knabino ridetis. Ŝiaj nudaj piedoj vangofrapis la krudan gruzon, kaj ŝajne ŝi eĉ ŝatis tion.

  Ŝi kantis:

  La amo de Kristo estas bela kaj pura,

  Ŝi estas solida, hela belulo...

  Samtempe, estas multe da malbono en nia mondo,

  Verŝajne ankoraŭ forta Satano!

  La knabo Gulivero estis surprizita:

  De kie venas ĉi tiu psalmo?

  La knabino respondis kun rideto:

  - Mi mem skribis ĝin! Kio estas bona?

  Gulivero respondis ridetante:

  - Verdire, ne malbone! Sed ĉu vi kredas je Kristo?

  La juna vicgrafino logike rimarkis:

  - En kiu senco?

  La knabkapitano gruntis:

  - Nu, ke li Dio!?

  La knabino levis la ŝultrojn kaj respondis:

  - Ke li estas la Ĉiopova Dio kaj la kreinto de la universo ne. Sed la fakto, ke li, eble, havis ian magiajn kapablojn - tute!

  Gulivero ellaboris:

  Kial vi ne kredas je Lia Dia naturo?

  La knabino memfide respondis:

  - Ĉar stulte konsentu al la Ĉiopova iri al la kruco! Tre stulta, havante la potencon ne povi protekti vin!

  La knaba kapitano respondis:

  - Li faris ĝin por preni sur sin ĉiujn niajn pekojn!

  La juna vicgrafino ridis kaj respondis:

  - Ne estas tre malfacile kredi, ke la Ĉiopova Dio ne havis alian rimedon por savi la homaron ol iri al la kruco mem. Sed kio pri la senfina saĝo de la kreinto?!

  Gulivero levis la ŝultrojn kaj respondis:

  - Nu... Estas sekretoj, kiujn eĉ anĝeloj volas penetri! Kaj ĝenerale, vere povas esti alie kaj estas neeble!

  La knabino kapjesis.

  - Jen mi ordonos al vi enmeti per bastonoj sur viajn nudajn kalkanojn, kaj tiam estos eble!

  Estis dolora silento. Gulivero ne sciis kion aldoni. Efektive, teologoj kverelas de jarcentoj. Kaj vere estas paradokso: aldoninte alian, tre grandan krimon, homoj ricevis ŝancon por savo. Estas ankoraŭ multe por argumenti. Kaj pri ĉu la Filo ne alportis elaĉeton kun sia ofero. Nur al kiu? Al la Patro - ĉi tio estas stranga, ĉu la Patro prenus tian elaĉeton kiel la morto de la Filo. Sed ĝi ankaŭ sonas blasfeme al Satano.

  Kaj tiel fariĝas malbona kaj tiel malbona.