La Mirinda Sorcisto de Oz - Baum Lyman Frank - Страница 20

“Neniu scias, escepte de vi kvar —kaj mi mem, ” respondis Oz. “Mi trompis ciun dum tiom da tempo ke mi supozis ke oni neniam sciigos. Mi eraregis kiam mi decidis permesi ke vi eniru la Tronocambron. Kutime mi rifuzas vidi ec miajn regatojn, kaj tial ili kredas min terura. ”

“Sed, mi ne komprenas, ”diris Doroteo, konfuzite.

“Kiel vi povis aspekti granda Kapo al mi? ”

“Tio estis nur trompo, ”respondis Oz. “Bonvolu sekvi min, kaj mi klarigos cion al vi. ” Li kondukis ilin en malgrandan cambron malantau la Tronocambro, kaj ili ciuj sekvis lin. Li gestis al unu angulo, en kiu kusis la Granda Kapo, fabrikita el multaj tavoloj de papero, kaj kun zorge surpentrita vizago.

“Mi pendigis tion de la plafono per drato, ”diris Oz; Doroteo.

“Sed kion pri la voco? ”si demandis.

“Nu, mi estas ventroparolisto, ”diris la vireto, “kaj mi povas jeti la sonon de mia voco al kiu ajn loko lauvole; tial vi kredis ke gi venas el la Kapo. Jen la aliaj aferoj kiujn mi uzis por trompi vin. ”Li montris al la Birdotimigilo la robon kaj la maskon kiujn li surhavis kiam li aspektis bela Damo, kaj la Stana Lignohakisto vidis ke la terura Besto estis nur aro da hautoj kunkudritaj, kun lignajoj kiuj elpremis la ?ankojn. Kaj la Globo de Fajro, nu la Pseudosorcisto ankau pendigis tion de la plafono. Efektive gi estis globo de kotono, sed kiam oleo estis surversita la globo brulis feroce.

“Vere, ”diris la Birdotimigilo, “vi hontu ke vi estas tia carlatano. ”

“Mi hontas — nepre mi hontas, ”respondis la malgranda viro malgaje; “sed mi povis fari nenion alian. Bonvolu sidigi, trovigas multaj segoj; kaj mi rakontos al vi mian historion. ” Do ili sidigis kaj auskultis dum li rakontis ci tiel:

“Mi naskigis en Omaha —”

“Sed, tio estas ne malproksime de Kansas! ”kriis Doroteo, ekscitite.

“Vi pravas; sed pli malproksime de ci tie, ”li diris, malgaje skuante sian kapon je si. “Kiam mi plenkreskis mi farigis ventroparolisto, kaj trejnis min tre lerta majstro. Mi povas imiti cian birdon kaj beston. ”Li miauis tiel precize kiel katido ke Toton ekatentis kaj ekrigardis ciudirekten por trovi kie si estas. “Post iom da tempo, ” pludiris Oz, “tio tedis min, do mi farigis balonisto. ”

“Kio estas tio? ”demandis Doroteo.

“Persono kiu supreniras en balono ce cirko, por instigi homojn alveni kaj pagi por vidi la cirkon, ”li klarigis.

“Ho, ”si diris; “mi scias. ”

“Nu, unu tagon mi supreniris en balono kaj la snuroj interimplikigis tiel ke mi ne povis malsupreniri. Gi ?ugis super la nubojn, tiom alten ke aer ?uo kaptis gin kaj forportis gin multajn, multajn kilometrojn. Dum tago kaj nokto mi veturis tra la aero, kaj e la mateno de la dua tago mi vekigis kaj trovis ke la balono ?osas super nekonata bela lando.

“Gi surterigis iom post iom, kaj mi tute ne suferis pro gi. Sed mi trovis min inter fremda popolo, kiu, vidinte min veni el la nuboj, kredis ke mi estas granda Sorcisto. Kompreneble, mi lasis ke ili kredu tion, car ili timis min, kaj promesis fari kion ajn mi volas. ”

“Simple por amuzi min, kaj doni okupatecon al tiuj bonuloj, mi ordonis ke ili konstruu ci tiun Urbon, kaj mian palacon; kaj ili faris cion volonte kaj bone. Kaj mi ekpensis, car la lando estis tiel verda kaj bela, ke mi nomos gin la Smeralda Urbo, kaj por ke la nomo pli bone taugu mi metis verdajn okulvitrojn sur ciujn personojn, tiel ke ili vidis cion verda. ”

“Sed cu ne estas cio ci tie verda? ”demandis Doroteo.

“Ne pli ol en ciu alia urbo, ”respondis Oz; “sed kiam vi surhavas verdajn okulvitrojn, nu kompreneble cio vidata aspektas verda. La Smeralda Urbo estis konstruita antau tre multaj jaroj, car mi estis junulo kiam la balono portis min ci tien, kaj mi estas tre maljuna viro nun. Sed mia popolo surportas verdajn okulvitrojn sur la okuloj de tiom longe ke la plej multaj el ili kredas ke gi vere estas Smeralda Urbo, kaj certe gi ja estas bela loko, abundas juveloj kaj valoraj metaloj, kaj cio bona por felicigi onin. Mi ame regas la popolon, kaj ili amas min; sed ekde kiam ci tiu Palaco estis konstruita mi enfermas min kaj rifuzis vidi iun ajn el ili.

“Unu el miaj plej grandaj timoj estis pro la Sorcistinoj, car kvankam mi mem havas tute nenian magian potencon mi baldau trovis ke la Sorcistinoj vere kapablas fari mirindajojn. Kvar Sorcistinoj ekzistis en ci tiu lando, kaj ili regis la popolojn kiuj logas en la Nordo kaj Sudo kaj Oriento kaj Okcidento. Felice, la Sorcistinoj de la Nordo kaj Sudo estis bonaj, kaj mi sciis ke ili ne damagos min; sed la Sorcistinoj de la Oriento kaj Okcidento estis terure ?aj, kaj se ili ne kredus ke mi estas pli potenca ol ili, ili certe detruus min. Do mi vivis konstante timante ilin dum multaj jaroj; do vi povas kompreni kiom mi gojis kiam mi informigis ke via domo falis sur la Fian Sorcistinon de la Oriento. Kiam vi venis al mi mi volonte promesus cion ajn por ke vi neniigu la alian Sorcistinon; sed mi devas honte diri ke nun, post sia degelo, mi ne povas plenumi miajn promesojn. ”

“Lau mia opinio vi estas tre malbona persono, ”diris Doroteo.

“Ho ne, karulino; mi estas tre bona persono; sed mi konfesas ke mi estas tre malkompetenta Sorcisto. ”

“Cu vi ne povas doni al mi cerbon? ”demandis la Birdotimigilo.

“Vi ne bezonas gin. Vi lernas ion novan ciutage. Bebo havas cerbon, sed gi malmulton scias. Nur sperto donas scion, kaj u pli longe vi vivos, des pli multe vi nepre spertos. ”

“Eble, ”diris la Birdotimigilo, “sed mi restos tre malfelica se vi ne donos al mi cerbon. ” La falsa sorcisto atente rigardis lin.

“Nu, li diris, gemante, “mi ne estas lerta magiisto, kiel mi diris; sed se vi vens al mi morgau matene, mi plenigos vian kapon per cerbo. Tamen mi ne povas instrui vin uzi gin; vi devos mem eltrovi tion. ”

“Ho, dankon —dankon! ”kriis la Birdotimigilo. Mi eltrovos metodon uzi gin, tute certe! ”

“Sed kion pri mia kurago? ”demandis la Leono maltrankvile.

“Vi havas multan kuragon, mi certas, ”respondis Oz.

“Vi nur bezonas mem ?don. Ekzistas neniu vivanto kiu ne timas kiam ceestas dangero. Vera kurago signifas fronti dangeron kiam oni timas, kaj tian kuragon vi am havas abunde. ” Eble, tamen malgraue mi timas, ”diris la Leono.

“Mi estos tre malfelica krom se vi ne donos al mi tian kuragon kiu forgesigas pri timo. ”

“Nu, bone; mi donos al vi tian kuragon morgau, ” respondis Oz.

“Kion pri mia koro? ”demandis la Stana Lignohakisto.

“Nu, rilate al tio, ”respondis Oz, “lau mi vi malpravas pro via deziro havi koron. Koro plejofte malfelicigas. Plej bone estus ke vi komprenu ke al vi tre bonsorte mankas koro. ”

“Pri tio vi kaj mi malsimile opinias, ”diris la Stana Lignohakisto. “Lau mia prefero, mi akceptos cian malfelicfelicon senproteste, se vi donos al mi koron. ”

“Bone, ”respondis Oz humile. “Venu al mi morgau kaj vi ricevos koron. Mi ludis esti Sorcisto dum tiom da jaroj ke mi povos iomete pli ludi. ”

“Kaj nun, ”diris Doroteo, “kiel mi reiros al Kansas? ”

“Ni devos pripensi tion, ”respondis la malgranda viro. “Lasu min konsideri la problemon dum du au tri tagoj kaj mi klopodos elpensi manieron transporti vin super la dezerton. Intertempe vi estos miaj bonvenaj gastoj, kaj dum vi logos en la Palaco mia popolo servos vin kaj plenumos vian ec plej malgrandan deziron. Nur unu aferon mi petas rekompence pro mia helpo —tia, kia gi estas. Vi devos respekti mian sekreton kaj diri al neniu ke mi estas carlatano. ” Ili konsentis diri nenion pri tio kion ili estis trovintaj, kaj reiris al siaj cambroj tre gaje. Ec Doroteo havis esperon ke

“La Granda kaj Terura Carlatano”, tiel si nomis lin, trovos metodon resendi sin al Kansas, kaj se li faros tion si volonte pardonos al li cion.