La Eksterordinara Lando Oz - Baum Lyman Frank - Страница 24

La Armeo de Glinda laBona aspektis grandiozakaj impona kiam gigrupigis je la matenigoantau la pordego de la palaco. Launiformoj de la soldatinoj estis belajkaj gajkoloraj, kaj iliaj argentopintaj lancoj estis brilantaj, lalongaj teniloj estis inkrustitaj perperlamoto. La o ?cirinoj portisakrajn, brilantajn glavojn, kajsildojn kovritajn per pavoplumoj; veresajnis ke neniu malamiko iel povus venki tiel gloranarmeon.

La Sorcistino estis portata en bela palankeno, kiusimilis al la korpo de kaleso, kun pordoj kaj fenestrojkun silkaj kurtenoj; sed anstatau radoj, kiujn havaskaleso, la palankeno restis sur du longaj, horizontalajstangoj, kiujn portis la sultroj de dekdu servistinoj. La Birdotimigilo kaj liaj kamaradoj decidis veturien la Gumpo, por tiel povi egale rapidi kiel la armeo; do, tuj kiam Glinda komencis kaj dum la reginabando ludis inspiran muzikon kaj siaj soldatinojformarsis, niaj amikoj surso ?gis kaj sekvis. La Gumpomalrapide ?ugadis tuj super la palankeno en kiuveturis la Sorcistino.

“Atentu, ”diris laStana Lignohakisto al laBirdotimigilo, kiu sinklinis trans la ?ankon por rigardi la armeon sub si.

“Ne falu. ”

“Ne gravus, ”komentis la edukita Sancel-Insekto; “li ne povos rompigi, car li ciam falos sur sian mono-litan naturon. ”

“Mi ordonis ke vi —”komencis Tip, riprocavoce. “Jes ja! ”diris la Sancel-Insekto, tuje. “Pardonumin. Mi strebos subpremi mian vortludemon. ”

“Vi devos sukcesi pri tio, ”deklaris la knabo. “Sevi volas plu akompani nin. ”

“Ve! Min plorigus apartigi de vi post tiom datempo! ”murmuris la Insekto, emocie; do Tip forlasisla temon.

La armeo plumarsadis senpauze, sed kiam noktigisili ankorau ne atingis la murojn de la Smeralda Urbo. Tamen, per la malforta lumo de la nova luno, lasoldatinoj de Glinda cirkauis la urbon kaj starigissiajn skarlatajn silkajn tendojn sur la verda herbaro. La tendo de la Sorcistino estis pli granda ol la aliaj, kaj konsistis el pure blanka silko, kaj super gi ?irtadisskarlataj ?agoj. Oni starigis tendon ankau por laBirdotimigilo kaj liaj amikoj; kaj post tiuj preparoj, lau militistaj precizo kaj rapido, la armeo eniris siajntendojn por ripozi.

Multe miregis Regino Zingibra la postan matenonkiam siaj soldatinoj alkuris por informi sin prila grandega armeo cirkauanta ilin. Si tuj grimpisla stupojn de alta turo de la rega palaco kajciudirekte vidis standardojn ?irtantajn, kajla granda blanka tendo de Glinda starisrekte antau la pordoj.

“Nepre ni venkigos! ”kriis Zingibra, malespere; “car kiel povos niaj trikiloj superila longajn lancojn kaj timigajn glavojn deniaj malamikinoj? ”

“Estos plej bone, ”diris knabino, “ke nicedu kiel eble plej rapide, por ke ni nevundigu. ”

“Tute ne, ”respondis Zingibra, pli kurage.

“La malamikinoj plu estas ekster la muroj, do ni penu akiri pli da tempo per inter-traktado kun ili. Iru kun pac ?ago al Glindakaj demandu al si kial si audacis invadi mianregnon, kaj kion si postulas. ”

Do la knabino trairis la pordegon, portante blankan standardon por indiki ke sicelas pacon, kaj iris al la tendo de Glinda.

“Diru al via Regino, ”diris la Sorcistinoal la knabino, “ke si transdonu al mi maljunan Mombinkiel kaptitinon. Se si faros tion, mi ne plu genos sin. ”Nu, kiam la Regino ricevis tiun komunikon gi trecagrenis sin, car Mombi estis sia cefa konsilistino, kajZingibra multe timis la maljunulinacon. Sed si alvokisMombin, kaj raportis al si kion diris Glinda.

“Mi antauvidas dangeron por ni ciuj, ”murmuris lamaljuna magiulino, rigardinte en magian spegulonkiun si portis en poso. “Sed eble ni tamen sukcesoseskapi per trompo, ec kvankam tiu Sorcistino opiniassin tre lerta. ”

“Cu ne estus pli sendangere ke mi transdonu vin alsi? ”demandis Zingibra, nervoze.

“Per tio vi perdus la tronon de la Smeralda Urbo! ”respondis la magiulino, emfaze. “Sed se vi permesos kemi agu lau mia volo, mi facile savos kaj vin kaj min. ”

“Do agu lauvole, ”respondis Zingibra, “car estas trearistokratece esti Regino, kaj mi ne volas devi reiri al miahejmo kaj ordigi litojn kaj lavi telerojn por mia patrino. ”Do Mombi alvokis Jelean Kon ?tajon kaj faris certanmagian riton kiun si konis. La rezulto de la sorco estiske Jelea ekaspektis tute kiel Mombi, kaj la maljunamagiulino eksimiligis al la knabino tiom precize, kesajnis neeble ke iu povus rekoni la trompon.

“Nun, ”diris maljuna Mombi al la Regino, “viajsoldatinoj transdonu ci tiun knabinon al Glinda. Sikredos havi la veran Mombin do si reiros tuj al siapropra lando en la sudo. ”

Do Jelea, lamanta kvazau maljunulino, estiskondukita tra la urbopordegoj al Glinda.

“Jen la persono kiun vi postulis, ”diris unu el lagardistinoj, “kaj nia Regino nun petas ke vi foriru, lau via promeso, kaj ne plu genu nin. ”

“Tion mi nepre faros, ”respondis Glinda, treplacita; “se vere ci tiu estas la gusta persono, samekiel si aspektas. ”

“Certe si estas maljuna Mombi, ”diris la gardistino, kiu kredis diri la veron; kaj la soldatoj de Zingibrareiris tra la urbaj pordoj.

La Sorcistino tuj vokis la Birdotimigilon kaj liajnamikojn al sia tendo, kaj komencis demandadi al lalausupoza Mombi pri la perdita knabino Ozma. SedJelea tute nenion sciis pri tiu temo, kaj baldau si tiomnervozigis pro la demandado ke si komencis plori, kiomulte surprizis Glindan.

“Jen stulta trompajo! ”diris la Sorcistino, kaj siajokuloj brilegis kolere. “Ci tiu ne estas Mombi, estasalia persono kiu pro sorco aspektas kiel si! Diru almi, ”si ordonis, turniginte al la tremanta knabino, “vian veran nomon! ”

Tion Jelea ne kuragis diri, car sin minacis mortigila magiulino se si konfesos la fraudon. Sed Glinda, kvankam dolca kaj bela, komprenis magion multe plibone ol ciu alia persono en la Lando Oz. Do perkelkaj potencaj vortoj kaj stranga gesto, si rapidetransformis la knabinon kaj redonis al si sian veranformon, kaj samtempe maljuna Mombi, tremalproksime en la palaco de Zingibra, subite reakirissiajn proprajn malrektan formon kaj aspektacon.

“Nu, si estas Jelea Kon ?taj! ”kriis la Birdotimigilo, rekonante ke la knabino estas malnova amikino lia.

“Nia interpretistino! ”diris la Kukurbokapo, placeridetante.

Glinda devigis Jelean rakonti pri la trompo faritade maljuna Mombi, kaj si ankau petis protekton deGlinda, kion la Sorcistino volonte promesis. Sed nunGlinda vere koleregis, kaj sendis komunikon alZingibra ke la fraudo konigis kaj ke si devastransdoni la veran Mombin, car se ne, si suferos proneelporteblaj konsekvencoj. Zingibra anticipis tiunkomunikon, car la sorcistino bone komprenis, kiam sirericevis sian naturan formon, ke Glinda eltrovis latrompon. Sed la ?a maljunulino jam elpensis novantrompon, kaj devigis Zingibran promesi plenumi gin. Do la Regino diris al la heroldino de Glinda:

“Diru al via estrino ke mi tute ne trovas Mombin; sed Glinda povos eniri la urbon kaj mem serci lamaljunulinon. Si ankau povas kunvenigi siajnamikojn, se si volas. Sed se si ne trovos Mombinantau ol la suno subiros, la Sorcistino devos promesiforiri pace kaj ne plu geni nin. ”

Glinda akceptis la proponon, car si bone sciis keMombi estas ie en la urbo. Do Zingibra malfermigisla pordegojn de la urbo, kaj Glinda enmarsis, sekvatede kompanio de siaj soldatinoj, kaj poste sekvis laBirdotimigilo kaj la Stana Lignohakisto, dum JocjoKukurbokapo rajdis sur la Seg-Cevalo, kaj la Edukita, Multe Pligrandigita Sancel-Insekto digne marsismalantau ili. Tip marsis apud la Sorcistino, carGlinda ekamis la knabon multe.

Kompreneble Mombi tute ne intencis trovigi deGlinda; do, dum siaj malamikoj marsadis lau la strato, la magiulino transformis sin en rugan rozon kreskantansur arbusto en la gardeno de la palaco. Lerta plano, trompo kian ne suspektis Glinda. Do pluraj valoregajhoroj perdigis per vana sercado je Mombi. Kiam proksimigis la sunsubiro la Sorcistinokomprenis ke sin venkis la supera malico de la treaga magiulino; do si ordonis al siaj sekvantinoj marsiel la urbo retren al siaj tendoj.

Guste tiam sercadis la Birdotimigilo kaj liajkamaradoj en la gardeno de la palaco, kaj senespereili turnis sin por obei la ordonon de Glinda. Sedantau ol foriri el la gardeno, la Stana Lignohakisto, kiu amis ?orojn, sance rimarkis grandan rugan rozonkreskantan sur arbusto; do li desiris la ?oron kaj ?ksisgin en la stanan butontruon de sia stana brusto. Dum li faris tion, li kredis audi mallautan gemon ella rozo; sed li tute ne atentis tiun sonon, kaj tiel Mombiestis portata el la urbo en la tendaron de Glinda kaj tuteneniu suspektis ke ilia serco tiel sukcesis.