La Eksterordinara Lando Oz - Baum Lyman Frank - Страница 22

“Hura! ”kriis la Birdotimigilo, gaje. “Ni povos foririel ci tiu mizera Moneda nesto kiam ajn ni volos. ”

“Sed estas preskau mallume, ”diris la StanaLignohakisto; “nepre ni atendu gis la mateno antauol rekomenci ?ugadi, por eviti problemojn. Mimalamas la nokto ?ugadon, car tute ne eblas scii kiookazos. ”

Do estis decidite ke ili atendos la taglumon, kaj laaventurantoj distris sin en la krepusko per trasercadode la nesto de la monedoj por trovi trezorojn.

La Sancel-Insekto trovis du belajn braceletojn elfasonita oro, kiuj estis tute gustadimensiaj por liajmaldikaj brakoj. La Birdotimigilo ekdeziris ringojn, da kiuj estis multe en la nesto. Post nelonge li metisringon sur ciun ?ngron de liaj plenigitaj gantoj, kajne kontenta pro tio li surmetis ankorau plian ringonsur ciun dik ?ngron. Car li zorge elektis la ringojnkiuj havis brilantajn stonojn, rubenojn, ametistojn, kajsa ?rojn, la manoj de la Birdotimigilo nun aspektis trebrilaj.

“Ci tiu nesto estus guego por Regino Zingibra, ”diris li, mediteme; “car lau mia kompreno, si kaj siajknabinoj konkeris min nur por prirabi la urbon kajelpreni giajn smeraldojn. ”

La Stana Lignohakisto kontentis pro sia diamantakolceno kaj rifuzis akcepti pli da ornamajoj; sed Tipprenis belan oran horlogeton kun dika ceneto, kajmetis gin en sian poson tre ?ere. Li ankau pinglisplurajn juvelajn brocojn al la ruga vesto de JocjoKukurbokapo, kaj ligis lorneton, per valora ceneto, alla kolo de la Seg-Cevalo.

“Gi estas tre bela, ”diris la besto, rigardante lalorneton aprobe; “por kio gi utilas? ”

Tamen neniu el ili povis respondi tion, do la Seg-Cevalo decidis ke gi estas ia tre malofta ornamajo kajmulte eksatis gin.

Por ke ne forgesigu iu ajn en la grupo, ili ?nemetis plurajn grandajn sigelringojn sur la pintojn dela kornoj de la Gumpo, kvankam tiu strangulo sajnetute ne dankemis pro la atento.

Mallumo baldau tra ?s ilin, kaj Tip kaj la Sancel-Insekto ekdormis dum la aliaj sidis pacience poratendi la tagigon.

Sekvamatene ili prave gratulis sin pro la uzeblecode la Gumpo; car je la tagigo granda grego deMonedoj alvenis por unulasta batalo por reposedi laneston.

Sed niaj aventurantoj ne pauzis por atendi labatalon. Kiel eble plej rapide ili suriris la sid-kusenojn de la sofoj, kaj Tip ordonis ke la Gumpoek ?ugu.

Tuj gi levigis en la aeron, la ?ugilegoj batis fortekaj regule, kaj post kelkaj momentoj ili estis tiomdistancaj de la nesto ke la kricantaj Monedojreposedis sian neston tute sen provi sekvi ilin. La Ajo ?ugis rekte norden, retrenirante la direktonel kiu gi venis. Nu, tion opiniis la Birdotimigilo, kajla aliaj akordis ke la Birdotimigilo plej bone taksas ladirekton. Preter ?uginte plurajn urbojn kaj vilagojn laGumpo portadis ilin alte super larga ebenajo kiedomoj aspektis pli kaj pli maldense sutitaj gis iliplene malaperis. Sekvis la larga, sabla dezerto kiuapartigas la reston de la mondo de la Lando Oz, kajantau la tagmezo ili vidis la kugloformajn domojnkiuj pruvis ke ili jam reestas inter la bordoj de siahejmlando.

“Sed la domoj kaj bariloj estas bluaj, ”diris laStana Lignohakisto, “tio indikas ke ni estas en laLando de la Mangtuloj, do tre malproksime deGlinda la Bona. ”

“Kion ni faru? ”demandis la knabo, turninte sinpor rigardi ilian gvidanton.

“Mi ne scias, ”respondis la Birdotimigilo, malkase.

“Se ni estus ce la Smeralda Urbo ni povus iri rektesuden kaj tiel atingi nian celon. Sed ni devas ne irial la Smeralda Urbo, kaj la Gumpo versajne portasnin pli kaj pli misdirekten per ciu ?ugilbato. ”

“Do la Sancel-Insekto devos gluti duan pilolon, ”diris Tip, decideme, “kaj deziru ke ni irugustadirekten. ”

“Bone, ”respondis la Multepligrandigito; “konsentite. ”

Sed kiam la Birdotimigilo sercis en sia poso lapiproskatolon en kiu estis la du argentaj Dezirpiloloj, gi ne trovigis. Angoroplene, la veturantoj sercadis lavaloregan skatolon en ciu parto de la Ajo; sed gi tutemalaperis.

Kaj la Gumpo plu ?ugadis, portante ilin kiu sciiskien?

“Sendube mi lasis la piproskatolon en la nesto dela Monedoj, ”diris la Birdotimigilo, ?ne.

“Granda misfortuno, ”la Stana Lignohakistodeklaris. “Sed ne pli ol antau ol ni trovis laDezirpilolojn. ”

“Malpli, ”respondis Tip; “car la unu pilolo kiun niuzis ebligis ke ni eskapu el tiu nestaco. ”

“Tamen estas tre domage ke la aliaj du perdigis, kaj mi meritas fortan riprocon pro mia senzorgo, ”laBirdotimigilo respondis, pente. “Car nia estas strangagrupo kaj ni riskas akcidentojn ciumomente, kaj ecnun ni eble proksimigas al nova dangero. ”

Neniu audacis kontraudiri tion, kaj sengoja silentosekvis.

La Gumpo plu ?ugadis, senpauze.

Subite Tip surprizite elkriis.

“Ni atingis la Sudan Landon! ”li kriis, “car sub nicio estas ruga! ”

Tuj ili ciuj klinis sin trans la sofodorsojn porrigardi —kun escepto de Jocjo, kiu ne volis riski novanperdon de sia kukurbokapo. Tute vere, la rugaj domojkaj bariloj kaj arboj indikis ke ili estas en la regnode Glinda la Bona; kaj baldau, dum ili pluglitadis, laStana Lignohakisto rekonis la vojojn kaj konstruajojnkiujn ili super ?ugadis, kaj sangis iomete la ?ugon dela Gumpo por ke ili atingu la palacon de la famaSorcistino.

“Bone! ”kriis la Birdotimigilo, gojoplene. “Ni nebezonas la perditajn Dezirpilolojn nun, car ni atingisnian celon. ”

Iom post iom la Ajo mallevigis al la tero kaj ?negi haltis en la belaj gardenoj de Glinda, kusigante surveluran verdan gazonon proksime al fonto kiu jetis?uojn de brilantaj gemoj, anstatau akvo, alten en laaeron, de kie ili falis kun mallauta, tinta sono en lacizitan marmoran bazenon lokitan por ricevi ilin. Cio en la gardenoj de Glinda estis belega, kaj dumniaj veturantoj cirkaurigardadis admirante, kompanioda soldatinoj silente alvenis kaj cirkauis ilin. Sed tiujsoldatinoj de la granda Sorcistino estis tute malsimilajal tiuj de la Revolucia Armeo de Zingibra, kvankamankau ili estis knabinoj. Car la soldatinoj surhavisbone zorgitajn uniformojn kaj portis glavojn kajlancojn; kaj ili marsadis lerte kaj precize lau manierokiu pruvis ke ili estis bone trejnitaj pri militado. La Kapitanino komandanta la grupon desoldatinoj —ili estis la privataj Gardistinoj deGlinda —tuj rekonis la Birdotimigilon kaj la StananLignohakiston, kaj salutis ilin respektoplene. “Bonan tagon! ”diris la Birdotimigilo, gentileforprenante sian capelon, dum la Stana Lignohakistosoldate salutis; “ni venis por peti renkonti vian belanRegantinon. ”

“Glinda jam estas en sia palaco, atendante vin, ”respondis la Kapitanino; “car si antauvidis vian venonlonge antau ol vi alvenis. ”

“Strange! ”diris Tip, mirante.

“Tute ne, ”respondis la Birdotimigilo; “car Glindala Bona estas potenca Sorcistino, kaj nenio okazantaen la Lando Oz estas nerimarkata de si. Mi supozaske si scias kial ni alvenis egalklare kiel ni mem. ”

“Do kiel utilis veni? ”demandisJocjo, stulte.

“Por pruvi vin kukurbokapa! ”kolererespondis la Birdotimigilo. “Sed laSorcistino atendas nin, do ni neprokrastu. ”

Do ciuj grimpis de la sofoj kaj sekvis laKapitaninon al la palaco —ec la Seg-Cevalo prenislokon en la stranga vico.

Sur sia trono el fajne fasonita oro sidis Glinda, kajsi apenau nuligis rideton sian dum siaj strangaspektajvizitantoj eniris kaj klinis sin antau si. Kaj laBirdotimigilon kaj la Stanan Lignohakiston si koniskaj amis; sed la malgracia Kukurbokapo kaj la MultePligrandigita Sancel-Insekto estis uloj kiajn si neniamantaue vidis, kaj ili aspektis ec pli strangaj ol la aliaj. Kaj la Seg-Cevalo, nu li aspektis vivanta lignobloko; kaj li klinis sin tiel rigide ke lia kapo frapis laplankon, kio ridigis ne nur la soldatinojn sed ankauGlindan.

“Bonvolu permesi ke mi anoncu al via gloramostino, ”komencis la Birdotimigilo, solenavoce, “kemian Smeraldan Urbon konkeris amaso dasenrespektaj knabinoj kun trikiloj, kiuj slavigis lavirojn, prirabis la stratojn kaj publikajn konstruajojnprenante la smeraldajn gemojn, kaj uzurpis miantronon. ”

“Mi jam sciis, ”diris Glinda.

“Ili ankau minacis detrui min, kaj ankau laplurajn bonajn amikojn kaj helpantojn kiujn vi vidasantau vi, ”pludiris la Birdotimigilo; “kaj se ni neeskapintus de ili, niaj vivoj jam delonge estusestingitaj. ”

“Mi jam sciis, ”ripetis Glinda.

“Tial mi venis petegi vian helpon, ”asertis laBirdotimigilo, “car mi kredas ke vi estas ciam pretahelpi la misfortunulojn kaj mistraktatojn. ”

“Estas vero, ”respondis la Sorcistino, malrapide.

“Sed nun regas la Smeraldan Urbon GeneraloZingibra, kiu proklamigis ke si estas Regino. Kial mirajtas oponi sin? ”

“Nu, si stelis mian tronon, ”diris la Birdotimigilo.

“Kaj kial vi posedis la tronon? ”demandis Glinda.

“Gin donis al mi la Sorcisto de Oz kaj la popolo, ”respondis la Birdotimigilo, malkvieta pro lademandoj.

“Kaj kiel akiris gin la Sorcisto? ”si pludiris, severe.

“Oni informis min ke li prenis gin de Pastoria, laantaua Rego, ”diris la Birdotimigilo, konfuzita pro lasevera rigardo de la Sorcistino.

“Sekve, ”deklaris Glinda, “la trono de la SmeraldaUrbo apartenas nek al vi nek al Zingibra, sed al tiuPastoria de kiu uzurpis gin la Sorcisto. ”

“Vero, ”agnoskis la Birdotimigilo, humile; “sedPastoria estas delonge morta, kaj necesas ke estuanstataua reganto. ”

“Pastoria havis ?linon, kiu laurajte heredu latronon de la Smeralda Urbo. Cu vi sciis tion? ”demandis la Sorcistino.

“Ne, ”respondis la Birdotimigilo. “Sed se laknabino ankorau vivas, mi ne kontraustaros sin. Kontentigos min la forpelo de Zingibra, car si estasuzurpintino, kaj mi ne repostulos la tronon por mi. Efektive, ne plezurigas esti Rego, precipe kiam onihavas bonegan cerbon. Mi jam delonge scias ke pormi taugas multe pli honorinda posteno. Sed kie estastiu knabino kiu posedas la tronon, kaj kiel sinomigas? ”

“Sia nomo estas Ozma, ”respondis Glinda. “Sedmi vane klopodis trovi kie si estas. Car la Sorcisto deOz, kiam li stelis la tronon de la patro de Ozma, sekrete kasis la knabinon ie. Kaj per magio kian mine konas li ankau malebligis ke ec mi —ekspertaSorcistino —trovu sin. ”

“Tre strange, ”interrompis la Sancel-Insekto, pseudopompe. “Oni informis min ke la MirindaSorcisto de Oz estis nur carlatano! ”

“Absurde! ”kriis la Birdotimigilo, tre kolera pro tiudiro. “Li donis al mi bonegan cerbon! ”