Swat-Aventuroj Kaj Filinoj De La Dio - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 4

  Post tio, la infanoj reiris al laboro. La aviadila atako preskaŭ ne kaŭzis perdojn al la infanoj, nur du knaboj estis iomete vunditaj per fragmentoj de bomboj kaj ili estis bandataj.

  La pioniroj kaj la uloj iom pli aĝaj estis en batalhumoro. Kvankam ne estis eĉ unu batalanto, kies barbo trarompus, ankaŭ ne estis malkuraĝuloj inter ili. Ĉiuj ili, duonmalsate kaj duonnudaj, laboris kun granda entuziasmo kaj fervoris kiel eble plej baldaŭ veniĝi kun la Orkŝistoj. Kanonado bruas en la malproksimo, kaj tre baldaŭ la Orkler-maŝinoj atingos ankaŭ ĉi tiun linion.

  La kvar knabinoj en paralela universo atakis la trupojn de orklikoj kaj troloj kiuj kuraĝis alteriĝi en Fryma. Malgranda taĉmento de rusaj specialtrupoj ankaŭ funkciigis kun ili.

  Iasence, ĉi tio estas mallongdaŭra interveno laŭ ordono de la rusaj dioj por ŝanĝi la mondan historion.

  La batalo estis ege varma, la knabinoj antaŭeniris. Sed la rusa specialtrupa taĉmento ankaŭ suferis gravajn perdojn. Kaj estis multaj malamikoj, do ĉi tie en unu loko Orklia, Trollntsia, la Hobita Regno kaj Furtsia kolektis signifajn fortojn. Ili volis preni turnopunkton super la rusa armeo avancanta kun la celo liberigi Revastopol.

  El la kvar rusaj tankoj, tri jam estis batitaj, kaj la pozicio de la batalantoj ŝajnas kritika.

  Sed de la malfermita luko de la rompita kaj bruligita T-64, la plej juna partoprenanto en ĉi tiu sorĉa batalo komencis pafi.

  Sed vere, kion infano devas fari en moderna milito? Nur li povas respondi ĉi tion. Ĉiukaze, dekdujara moskva lernejano, Edik Osetrov, decidis, ke li ne povas eksidi en unu el la komfortaj infanaj sanatorioj en malavara Rusio. Fascinita de la unika enamiĝo de milito, li fuĝis al la fronto. Kaj mi ne devis kuri malproksimen: la malamiko staris apud Fronetsk kaj senkompate pafis la urbon.

  Preskaŭ antaŭ la okuloj de Eduard Osetrov, la lernejo kolapsis post sukcesoj de la Uragan multobla lanĉa raketosistemo. Pluraj infanoj, kiuj ne havis tempon por eskapi, estis enterigitaj sub la ruinoj, kaj Anastasia Petrova, la amatino de Edik, ricevis terurajn brulvundojn. Ŝi mortis longe kaj tre dolore. Dek tagoj da infera agonio... Kaj tiam pezaj obusoj frakasis la etaĝkonstruaĵon, kie loĝis la parencoj de Eduard Osetrov.

  La juna militisto pafas kaj faras ĝin tre precize! En la praktiko, li ne havas mankojn, kaj nun la sekvaj sep kartoĉoj estas eluzitaj, kaj la knabo okupate verŝas ilin en sakojn.

  La alproksimiĝo de grandaj fortoj de la marbordo kaj freŝaj alteriĝoregimentoj, denove svingis la pesilon en la direkto de la aliancita armeo. Estas surprize, ke ambaŭ potencaj eŭropaj imperioj sendis tiom da fortoj al Frym. Kaj se estas kutime batali kun la Troloj, tiam la Orcglians estas nova malamiko. Ĝenerale, la "Frym-Milito" estas la nura kazo en la historio kiam Rusio kaj Orktania estas en milito oficiale. Antaŭ tio, Orglia, ĝenerale, estis konsiderita sufiĉe amika lando, aparte, estis aliancano en la batalo kun Avapoleon. Sed nun, ĝi estas furioza kaj ambicia malamiko, kiu timas la kreskantan rusan ekspansion.

  Eduard Osetrov ĵetis la kartoĉujon per la nuda piedo. Ĉi-foje li iomete ŝanĝis sian kutimon batali ĵetante diskojn per la piedoj. Sed nenio, kaj de kaŝpafilo vi povas fari surprize bone celitan fajron.

  Ne estas tiel facile vidi la malamikojn en la fumo, kaj des pli la vizaĝoj ne estas videblaj. Tial la mortintoj, kies mortkrioj dissolviĝas kun multaj similaj aliaj, ne kaŭzas negativajn emociojn. Estas kvazaŭ vi trapasas ludon de "pafisto" en komputilo, aŭ vi trafas elektronikajn ekranojn en pafejo.

  Nun, se vi sentas, ke vi ne batis, tiam ĉi tio jam kaŭzas koleron!

  Kaj la malamiko, profitante la nombra supereco, puŝas la defendantojn de Revastopol. La malpezaj, sufiĉe rapidaj kaj bone celitaj batalpafiloj de la orkglikanoj batas kaj konstante najlas. Estas ankaŭ unu el la kialoj, kial Rusio, ekde 1618 (dum preskaŭ kvarono de jarmilo, la rusoj ne perdis militojn, sed suferis malvenkon nur en unuopaj bataloj!) estis devigita cedi.

  La maldikiĝinta specialtrupa taĉmento kun tankoj, la militisto de la nigraj fortoj, Viktorio, ordonis regrupiĝi kaj ŝpari municion kiel eble plej multe. Transportiloj, estas nur du el ili, haste kovritaj per sablosakoj (ĉi tiuj estas trofeoj) kaj uzitaj maŝinpafiloj muntitaj sur ili por pafado.

  La plej multaj el la specialfortaj soldatoj eluzis ĉiujn siajn revuojn, nu, ĝenerale, komprenebla rakonto. Nun ili devis uzi la fusilojn kaptitajn de la malamiko por rebati.

  Kompreneble, dum tia intensa batalo, ĉi tiuj klipoj estas elkraĉitaj tre rapide. Kaj vi ne povas konveni multajn kornojn sur unu infanteristo, ili malhelpos.

  Vere, ekzistas ankoraŭ skatoloj kun rando sur la kirasaj veturiloj mem. Do ili estu uzataj ŝpareme.

  Ĉirkaŭ kvindek homoj estis lasitaj sur la piedoj, kaj proksimume, paro pli da homoj kun severaj vundoj estis trenitaj el la batalkampo, duono. Gravaj perdoj por secesio de la dudekunua jarcento.

  Vi devas zorgi pri viaj homoj, precipe ĉar ili renkontis kuraĝan malamikon, kiu ne disiĝos ĉe la unuaj, eĉ ne tro saturitaj salvoj.

  Ankaŭ la kolonelo, kiu helpas la rusajn trupojn, Miĥail Tsarkov, estas vundita, sed ankoraŭ surpiede. La ĉefa problemo estas, ke en la ekscito la batalantoj eluzis tro da municio, tial estas tre malfacile batali kontraŭ la superforta nombre supera malamiko. Vere, Tsarkov, kiel sofistika militisto, pafas ŝpareme, kaj li havas rezervon. Ekzemple, li ne malŝatas unuopajn pafojn.

  Sed kiam la malamiko komencis ĵeti obusojn ...

  Ĝi estas tre danĝera kiam ŝirita, eĉ se malgranda laŭ eksploda potenco, sed terure multaj bomboj.

  La militista knabo Edik komencas ĵeti akrajn diskojn per siaj nudaj piedoj. Sed ĝi estas kvazaŭ morta kataplasmo

  Kvankam Viktorio ne volas fari tion, la vivoj de soldatoj estas pli altvaloraj. Kaj la brulaĵo... Dio estu kun li! Estus viandmueliloj, sed estus brulaĵo por ili!

  La metalvoĉa voĉo de la filino de Chernobog ordonas:

  - Levu la helikopterojn en la aeron!