Putin Iras Al Hitler - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 4

  La cara Rusio, atinginte sian pinton sub la regado de Nikolao la 2-a, koliziis kun Japanio. Kaj kvazaŭ por konfirmi la fakton, ke ekzistas kontraŭimperia forto, la caraj trupoj perdis ĉi tiun militon. Kaj kvazaŭ malbona sorto persekutis ilin. Estis tiom da fiaskoj kaj malbonŝanco en tiu milito, de komenco ĝis fino. Do ne kredu post tio je la sorto de ĉiuj potencoj.

  Tiam, en la unua mondmilito, ĝi ne estis tre bonŝanca, kaj okazis militistaro, prefere eĉ palaca puĉo. Post tio, ekstergeedza provizora registaro ekregis.

  Nu, kaj poste la bolŝevikoj kun la interna milito. Nu, jes, sub Stalino okazis nova leviĝo de la imperio, sed koste de grandega sangoverŝado. Kaj post la morto de la ĉefo, okazis la dudeka kongreso kaj la disfalo de la kulto. Kaj Sovetunio komencis perdi siajn poziciojn jam sub Ĥruŝĉov.

  Kaj tiam Gorbaĉov prenis kaj finis la sovetian imperion. Cetere, oni ne povas diri, ke Miĥail Sergeeviĉ faris tion intence. Tiam ĉiuj estis englutitaj en la frenezo de perestrojko. Kaj persone, Vladimir Putin, kvankam oficiro de KGB, fariĝis fervora demokrato. Kaj li estis kontraŭ la GKChP, kaj ankaŭ ĝojis pri la kolapso de la CPSU. Kaj li farigxis la dekstra mano de Sobcak. Kaj aktive subtenis Jeltsinon. Inkluzive en oktobro 1993. Jes, la disfalo de Sovetunio estis, sed la plimulto de la homoj kaj precipe la elito ĝojis!

  Aŭ, ĉiuokaze, la popolo ne ĝenis, sed la elito estis vere kontenta. Precipe en Mezazio, kie ĉiuj tre bone memoris, kiel la KGB persekutis lokajn magnatojn en la kotona komerco.

  Mallonge, tiam en la naŭdek-unua Sovetunio ripozis sur la Bose. Kaj eble nur Vladimiro Ĵirinovskij grumblis iomete, tiel por spektaklo. Aŭ eble ludante por la publiko aŭ volante elstari.

  Tiam estis la regado de Jelcin. Tempo de grandaj ŝancoj por iuj, kaj senigo, kaj teruraj problemoj por aliaj. Jelcin mem eĉ ne provis glui la imperion de Sovetunio, sed nur resendi Ĉeĉenion sub kontrolon. Kaj kian furiozan reziston ĝi kaŭzis. Inkluzive ene de la lando. Kaj eĉ la Elekto de Rusio de Gajdar esprimis kontraŭ ĝi. Same kiel la komunistoj. Nur Ĵirinovskij subtenis ĉi tiun militon. Sed eble tial li subfosis sian propran takson kaj senigis sin de la ŝanco fariĝi la nova rusa caro.

  Ĵirinovskij, kompreneble, estis karisma gvidanto. Sed mankis al li nek kuraĝo nek volo. Precipe, ne necesis korodi la ventron tiel tiel, kiam signifa parto de la homoj malsatas. Kaj dieto kaj ekzercado.

  Nu, bone, Ĵirinovskij mortis. Kaj la reĝo perdis sian plej ŝatatan pajacon. Kio estis tiel amuza kaj amuza. Li distris kaj altigis. Sed estis malmulte da reala senco kaj profito el ĝi. Prefere, Ĵirinovskij estis tro radikala patrioto, eble eĉ karikaturo. Kaj li ŝajnis ridindigi patriotismon. Nu, kiel la bona soldato Ŝvejk, li ankaŭ estis karikaturo de la patrioto de Aŭstrio-Hungario.

  Kaj ĝi estis amuza, sed sufiĉe malutila al la afero. Sed tamen, la reĝo ne fartas bone kaj enuas sen pajaco. Ĉi tie Dmitry Medvedev klare ne estas altirita al ĉi tiu rolo.

  Vladimir Putin, en la korpo de Hitler, forte suspiris. Li ankoraŭ ne alkutimiĝis al la nova korpo, kaj vivis en memoroj de la pasinteco. Kaj ĝi estis ambigua, precipe en la lastaj jaroj. Tamen, kompreneble Putin estis bonŝanca reganto. Ekzemple, tia malofta donaco de fortuno kiel la terorisma atako de la 11-a de septembro. Ĉi tio ja estas granda sukceso. Anstataŭ batali kontraŭ la talibano mem, la usonanoj estis trenitaj en masakron nenecesan por Usono.

  Ĉi tio, ekzemple, estas la sama se Hitler batalis dum dudek jaroj kun Britio kaj la jankioj ol ataki Sovetujon. Kaj Stalino mem povus elekti ĉi-kaze la momenton, kiam bati. Kaj ne falu mem sub teruran baton.

  Sed Hitler povis malhelpi Stalinon. Kaj jen la rezulto - la germanoj apud Moskvo. Kaj se la vintro estus pli milda kaj seka, tiam eble ni estus en la ĉefurbo mem.

  Jes, Stalino estis bonŝanca ĉi tie. Kvankam aliflanke, nu, kial estas la plej sukcesaj regantoj, tiuj kiuj estas tiel kruelaj? Jen li estas Vladimir Putin, kompreneble, ne Stalino. Sed eble tial Ukrainio ne estis donita al li?

  Kion oni povas diri pri Hitler? Unuflanke, li havis fenomenajn sukcesojn, sed aliflanke, li havis katastrofajn fiaskojn. Ia riĉaĵo ridis pri Adolfo - donis al li konfidon al si. Sed tiam ŝi forlasis kaj enkadrigis. Kaj estis tiom da viktimoj kaj perdoj ambaŭflanke.

  Sovetunio ne multe gajnis el venko en ĉi tiu milito. Teritoriaj akiroj estis malgrandaj. Cetere Stalino fordonis parton de la Brest-regiono kaj de la Bjalistoka regiono senpage kaj sen peti Pollandon. Kaj ili ne multe ricevis. Pli bone estus, se ĉi tiu milito ne ekzistus. La loĝantaro de Sovetunio malpliiĝis al 170 milionoj. Kaj sub la caro-patro Nikolao la 2-a, en 1914 ĝi jam sumiĝis al 180 milionoj da homoj. Do la caro-patro ruso pligrandiĝis, kaj Stalino maldensiĝis.

  Kaj la germanoj perdis multon sub Hitler. Kvankam la kapto de Eŭropo kaj Pollando kostis nur tridek mil mortigitojn. Stalino en la milito kun Finnlando perdis 126 mil, kio estas multe pli signifa. Jes, jen kiel ĝi rezultis gallimo.

  Estis bone eniri la korpon de Stalino antaŭ la atako kontraŭ Sovetunio fare de Nazia Germanio. Kaj faru ion. Vere, kio ĝuste ĝi estas? Batu vin, kiel Suvorov-Rezun konsilis? Ĉi tio havas siajn avantaĝojn kaj malavantaĝojn.

  La malavantaĝo, precipe, estas ke la sovetiaj trupoj ne estas tute pretaj ataki. Aparte, kaj novaj tankoj kaj aviadiloj ne estis konvene majstritaj fare de la soldatoj. La bona novaĵo estas, ke la germanoj ne atendas preventan strikon. Kaj ili povas esti surprizitaj. Jes, kaj la sovetiaj trupoj estis multe pli grandaj kaj pli bone instruitaj ataki ol defendi. Cetere, reala praktiko montris, ke la nazioj multe pli bone atakas ol defendas.

  Ekzemple, se la nazioj avancis grandioze, kaj per la falo de kvardek du kaptitaj teritorio komparebla al du romiaj imperioj. Tiam en defendo ili rapide kunfalis.

  Kalkulante de la Kurska Ardena Bulo, kie la germanoj laste provis lanĉi gravan strategian ofensivon kaj turni la tajdon de la milito konfiskante la iniciaton, Stalino daŭris nur naŭ monatojn por rekapti Ukrainion kaj Krimeon. Nu, se vi kalkulas Galicion, tiam vi povas aldoni kelkajn pliajn. Kaj entute, la germanoj ne daŭris du jarojn post la Batalo de Kursk.

  Jes, ili estas malfortaj, ili estis sur la defensivo. Kaj la Fuhrer? Kaj kio pri la Fuhrer, li pafis sin. Kaj tiam oni diras, ke la kuraĝo ne sufiĉis, fari tion mem - ili helpis!