Ŝerco Knabo Kontraŭ Cikloj - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 4

  Eddie ekkriis:

  - Knaboj, atentu, alie vi trafos! Estas armiloj ĉi tie, kiuj povas trapiki viajn batalajn kostumojn.

  La militinfanoj kuŝiĝis. Radioj de lumo striis tra la aero, kaj laserkanonoj ekpafis.

  Ili komencis bati ĉion, kio moviĝas. Eĉ en polvo.

  Adala ĉirpetis:

  - Kiel tio. Estas multe da fajro ĉi tie.

  Paro de pluvivaj terminatorbotoj estis trafita per siaj propraj pafiloj. Kaj ili ekflamis kaj komencis krevi. Ies kapo, deŝirita, flugis alte supren kaj turniĝis kiel pinto.

  La infanoj kun laserpafiloj ridis. Ŝajne ĝi aspektis tre amuza. Kvankam unu knabino estis trafita de ŝrapnelo, ŝi pretervole levis la kapon en travidebla kasko, kaj ŝia rozkolora, infaneca vango estis bruligita.

  La militisto ekkriis:

  - Antikvazaro !

  Adala konsentis.

  - Nigre simpla!

  La militista knabo ŝprucis la brulvunditan kaj tranĉitan vangon de la knabino per tubo el regenera pasto. Kaj preskaŭ tuj, la damaĝo resaniĝis, kaj tiam la glata haŭto de la juna militisto glatiĝis, lasante neniun spuron.

  La knabino grincis ridetante:

  - Scienco tamen!

  Edik notis, sulkante sian glatan frunton, en kiu la memoro kaj sperto de multaj jarcentoj:

  - Cikloj ne estas tiel simplaj. Ni eble havas problemojn.

  Adala ĉirpetis reen:

  - Kvankam ni ne solvas ĉiujn niajn problemojn,

  Ne povas solvi ĉiujn problemojn...

  Sed ĉiuj estos pli feliĉaj

  Ĉiuj amuziĝos pli!

  Kaj ĉi tie denove malfermiĝis la pordegoj de la mezepoka kastelo. Kaj de tie aperis alia surprizo. En ĉi tiu kazo, ĝi rezultis esti grandegaj tiranosaŭroj. Kaj sur ili sidis militistoj en batalkostumoj.

  Adala knaris:

  - Cikloj !

  Eddie kapjesis konsente.

  - Tre simila al tio. Kun dinosaŭroj, ili estas danĝeraj.

  La militinfanoj kantis ĥore:

  Dinosaŭroj, dinosaŭroj,

  Eble vi loĝas en Afriko!

  Maĉi oranĝojn por matenmanĝo

  Dinosaŭroj, dinosaŭroj!

  La Cikloj estis similaj laŭ figuro al homoj, sed pli grandaj kaj pli altaj. Kaj estis eĉ ses fingroj sur ĉiu mano, kaj la plej grandaj dikaj falangoj situis unu kontraŭ la alia.

  Tre kruelaj estaĵoj.

  Adala ĉirpetis:

  - Mi iom timas ilin!

  En respondo, Edik kantis:

  Kiom esti malkuraĝulo, mi ne komprenas

  Naskiĝas forta militisto por batalo...

  Timo estas malforto, kaj tial -

  Tiuj, kiuj timas, estas jam venkitaj!

  Militistoj pepis:

  Ni ne timos monstrojn

  Naskiĝis kun radiopafilo en la manoj...

  Kavaliroj ĉiam sciis batali,

  La malamiko estu por ĉiam en la malvarmo!

  Dinosaŭroj de grandega grandeco antaŭeniris. Kaj eĉ ĉi tiuj minacaj reptilioj saltis supren kaj malsupren.

  La knabkomandanto kapjesis al Adala :

  - Donu al mi vian Rubik- kubon !

  La knabinoj pepis:

  - Por kio tio ĉi?

  Edward kantis responde:

  Por feliĉo, pro ni,

  Se ni volas ĝin...

  Ne demandu al mi ion ajn

  Ne demandu, nenion konkludu!

  La militinfanoj denove ridis, kvazaŭ ĝi estus amuza ludo.

  La militista knabo, kiu estis flanke en batalkostumo, notis en oranĝa makulo, sulkante sian infanecan, sed kuraĝan kaj belan vizaĝon:

  - Se ni ĉiuj diskutas la ordonojn de la komandantoj, kaj eĉ dum la batalo, tiam disciplino tute malaperos.

  Rubik- Kubon sen argumenti . Edik prenis ĝin kaj kantis:

  Ni detruos la malamikon per unu bato,

  Ni konfirmos la gloron per malvarmeta glavo ...

  la Ciklojn ial -