Knabino-ReĜino Kontraŭ Orc-oj - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 6

  La knabprinco demandis ŝin:

  - Ĉu vi ŝatas?

  Ellifo demandis:

  - Kio precize? Vi estas ankoraŭ infano, kaj vi ne komprenas la signifon de multaj vortoj!

  Edward ridis kaj respondis, montrante la dentojn:

  - Mi volas diri, kian impreson faris al vi la tanko? Maŝino, konsentas, besto?!

  La reĝino knabino honeste respondis:

  - Mi neniam vidis tian tian. Vere estas miraklo! Kvankam, sincere, estas malvarme en ĝi. Mi kutimis pensi, ke neĝo okazas nur en fabeloj.

  Eduardo ridis kaj respondis:

  - Mi, knabino, devis vidi ne nur neĝon, sed eĉ rajdi sur solida frosta hidrogeno. Ĝi estas multe pli malvarmeta ol glacio!

  Elifa kapjesis kaj flustre demandis:

  - Kio estas hidrogeno?

  La knaba princo ridis kaj demandis surprizite:

  - Ĉu vi ne scias? Jen la reĝino!

  La knabino komentis ofendite, kolere pikante sian nudan kalkanon al la santala tabulo, kiu eĉ sonoris:

  - Vi forgesis je kia nivelo de teknologia evoluo ni estas. Kaj vi mem, el kiu mondo? Vi aspektas kiel infano, sed mi sentas, ke vi...

  Edward kapjesis konsente.

  - Jes, bonege! Vi pravas. La aspektoj estas trompaj. Sed mi provos klarigi al vi. Kio estas akvo, ĉu vi scias?

  Ellifo grumblis:

  - Ĉu vi ŝercas min!

  Kaj ŝi provis kapti la malprudentan knabon per la nudaj piedfingroj ĉe la nazo. Sed, kompreneble, la sperta princo facile evitis. Kaj pepis:

  - Ho, kiel malĝentila vi estas!

  Reĝino Knabino diris:

  - Jes, mi ne bezonas vian klarigon pri kio estas hidrogeno! Kiam venos la tempo, mi mem ekscios!

  La knaba princo volis ion diri al ŝi, sed ĝuste en tiu momento aperis la vampiro. Ĝi ne aspektas kiel ĝi estas timiga. Kiel elfo, senbarba adoleskanto, nur kun pala haŭto. Sed lia senbrila paleco faris lian vizaĝon pli bela ol sinistra. Kaj la ruĝa kostumo estis multekosta, deca. Kaj la botoj brilis per lako. En siaj manoj li tenis magian vergon.

  Elifa pepis, elmontrante la dentojn:

  - Saluton mia amiko!

  La vampiro malfermis la buŝon kaj montris akrajn, kiel lupido, dentegojn. La voĉo tamen estis sufiĉe agrabla kaj sonora:

  - Saluton reĝino!

  Elipa ridetis. Edward notis:

  - Atentu kun li! Vampiroj povas paroli al morto.

  La dentegoj de la juna sangosuĉulo plilongiĝis kaj li pepis:

  - Ha, jen princo Edja! Granda etulo, nur la lango estas tro longa. Kaj nenio mallongigas la vivon tiom kiom longa lango!

  La knaba princo kapjesis. Poste li eksaltis, alkroĉis la nudajn piedfingrojn al la velo kaj ŝvebis kiel simio, post kio li fajfis:

  - Kaj malbonaj langoj estas pli malbonaj ol pistoloj,

  Kaj estas tempo por kalkuli la parolanton por longa tempo!

  Elifa demandis la vampiron:

  - Ĉu vi afablas al ni, aŭ kio?

  Bloodsucker sufiĉe logike rimarkis:

  - Estas stulte batali kun tuta armeo sur flugilhavaj ŝipoj. Vi havas grandan armeon, kaj vi senpene venkis la orkojn!

  La knaba princo diris:

  - Kaj ankaŭ koboldoj kaj troloj. Kio estas pli serioza!

  La juna vampiro kapjesis.

  - Jes! Tion mi pensas, estas senutile batali kun vi. Nur sangoverŝado por nenio. Eĉ se la orkoj ne bedaŭras. Cetere, ili estas tiaj estaĵoj, ke ili povas esti faritaj el segpolvo.

  Edward ekridis.

  Por tio ne estas sufiĉe da arboj. Kaj ĝenerale, mortigi orkojn estas interesa distro!

  Ellipa ridis kaj konfirmis:

  - Jes! Ankaŭ mi ŝatis ĝin. Tute ne estas domaĝe por tiaj malbelaj ursoj, kiel disbatado de blatoj.

  La juna vampiro demandis ridetante:

  - Kaj kio pri la fakto, ke anstataŭ kruda forto, mezuri la menson? Finfine, kio estas la vero?

  Edward kapjesis.

  - Koste de la menso, do... Mi ne ĝenas! Kvankam mi aspektas kiel infano, sed mi havas tian vivsperton. Verŝajne nur Koschey la Senmortulo povas konkuri kun mi!

  La juna vampiro kapjesis sian klinitan kapon.

  - Mi scias tion! Tial mi petos enigmojn ekskluzive al la reĝino. Kaj vi, juna geniulo kaj scianto, silentu. Kaj ne provu instigi, aŭ eĉ fari signojn per nudaj piedfingroj.

  La knabprinco komentis ofendite: