Gulliver Kaj La Armeo De Knabinoj - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 8

  Levu la glavon kaj vi

  Lasu feliĉon via loko!

  Kaj beleco en la universo

  Estas tempo brili por mia granda Patrujo!

  Kvankam la knabino kuras nudpiede

  Ni baldaŭ vivos kredu sub komunismo!

  La majesto de la beleco de altaj montoj,

  Kaj oraj stepoj kun bonodora tapiŝo!

  Ni balaos la rubon el la universo

  Kredu, ke via vivo ne bedaŭros!

  Kaj ĉio estos bona en la mondo,

  Ja elfinismo triumfos ĉie!

  Kiu estas en la manoj de ĉizilo en la koro,

  Kiu amas maŝinpafilon kaj kuglojn!

  Kion ni faros estos eterne

  Ni konstruu urbojn, ŝercante sur Marso!

  de Britio estas terure granda -

  Ni salutos la homojn de la mondo !

  La sango, kiu verŝas, estas por semado,

  Al kiu kreskas la semoj de amo!

  Estu bone en la subluna al ĉiuj,

  Se vi ne estus nur papaga kavaliro!

  Kaj la knabinoj, je la sono de grandiozaj kantoj, malfermis fajron sur la orkojn per kaj pafarkoj kaj arbalestoj. Kaj la unuaj sagoj frapis de la malproksimo de la orkoj. Kaj la arbalestaj rigliloj montriĝis entute mortigaj.

  Knabinoj kiel muĝi:

  - Ni ĉiuj estas belulinoj unu familio,

  Ni purigu la universon de putro!

  Se necese, rapide ni pacigos la orkojn,

  Kaj furioza kerubo ŝvebas super ni!

  La vicgrafino blekis:

  - Banzai!

  Militistoj de longa distanco trafis la orkojn, ŝpinante la tamburojn de arbalestaj aparatoj per siaj nudaj piedfingroj. Kaj samtempe, ili ne forgesis, kiam ili pafis sur malbonodorajn, cinamajn kaj dentegojn, kanti;

  Mia mondo estas plonĝita en mallumon

  Morta pejzaĝo kaj malvarma nebuleto.

  Kaj mi vole-nevole via malamiko

  Kaj ĉi tiu rolo, kredu min, ne estas dolĉa!

  Akceptu mian proponon

  Pasio por vi laŭte parolas en mi.

  Via respondo ne mortigos min

  Kaj vi estos kondamnita al morto!

  La mondo ŝanĝiĝas,

  vivo finiĝas

  Vi estas kondamnita

  Kaj via lando!

  Neniuj elektoj

  Sfero El Gilet

  Al mondo kie mallumo kaj glacio

  Malfermos la enirejon!

  Elfa sango sur talismano

  En la Nokto de Konjunkcio, Dejmo verŝos.

  Malbono, envio, timo kaj trompo

  Li venigos en ĉi tiun mondon kun si.

  Via mondo estas mia

  Mi havas la ŝlosilon al ĝi!

  Mi havigos al vi eternan ripozon!

  Kion via spirito esperas?

  Desmond ne povos savi vin.

  Kie estas mia hejmo - la lumo estingiĝis

  Via varma tero ŝirmos mian popolon.

  Mi diros al vi sekreton:

  En la nokto de la Kombinaĵo, elfa sango

  Devus makuli la amuleton

  Kaj la pordoj de la mondo malfermiĝos.

  La mondo ŝanĝiĝas,

  vivo finiĝas