Δυνάμωσε την Ψυχή σου - Архимандрит (Конанос) Андреас - Страница 25

Το επιτρέπει ο Θεός, για κάτι καλό. Αν το δεις με ευγνωμοσύνη και με ταπείνωση, ξέρεις πόσο θα ωφεληθείς; Πάρα πολύ θα ωφεληθείς. Θα αγιάσεις σήμερα. Ένα φωτοστέφανο θα μπει στο κεφάλι σου να καθίσει. Ένα φωτοστέφανο! Θα λάμψεις! Ένας μοναχός, λέει, μια φορά, του βάλανε να φάει. Μάλλον βάλανε σε όλους να φάνε στο τραπέζι και σε αυτόν δεν είχανε βάλει πιάτο. Δεν είχανε βάλει πιάτο με φαγητό. Ξεχάσανε. Και αυτός λέει, δεν είπε τίποτα. Μέσα του ξέρεις τι είπε; λέει, το πρώτο κύμα ήτανε να απαιτήσει. Τι γίνεται εδώ πέρα… εγώ δεν θα φάω. Κάτσε… εγώ δεν δικαιούμαι να φάω; Θέλω και εγώ το φαγητό μου, φέρτε μου φαί. Λέει, άστο δεν θα πω τίποτα. Κύριε, τόσες μέρες που έτρωγα ήτανε δώρο. Αυτό τώρα το συνειδητοποιώ. Εσύ μου δίνεις το φαγητό. Εγώ δεν μπορώ να το απαιτήσω. Και ξέρεις τι θα κάνω; Θα κάνω την προσευχή μου: «Χριστέ, ευλόγησον τήν βρώσιν καί τήν πόσιν των δούλων σου»… Φάγανε όλοι. Αυτός καθότανε, περίμενε, ήπιε το νερό του, σηκώθηκε, ευχαριστήσανε και δεν θεώρησε τον εαυτό του άξιο να φάει. Δεν ζήτησε να φάει. Δεν το απαίτησε. Ταπεινώθηκε. Το βρήκε σαν αφορμή να ταπεινωθεί· να καταλάβει ότι στην ζωή δεν δικαιούμαστε, αλλά (ότι) όλα είναι δώρο. Και, αν ταπεινωθείς, θα χαριτωθείς. Αν ταπεινωθείς, δεν θα ζητάς. Και, αν δεν ζητάς, θα στα δώσει όλα Αυτός που ήρθε και είναι το Παν! Ο Χριστός είναι το Παν. Αν ταπεινωθείς, θα έρθει κοντά σου Αυτός που είναι το Παν. Και άμα έρθει το Παν, θα γεμίσει η ψυχή σου και μπορεί και το κορμί σου, χωρίς πολύ φαγητό, αλλά με πολλή χάρη, με πολλή αγάπη και πολλή αλήθεια από το Χριστό!

Και να σου πω και το άλλο. Τώρα που παρηγορηθήκαμε λίγο και βγάλαμε και τον πόνο μας και τα είπαμε της θλίψεως της δικής σας, ξεσπάσαμε. Είπαμε τον πόνο μας, ναι. Μου λέει ένα παιδί: «Η γιαγιά μου, όταν σας ακούει, πάτερ, κλαίει. Μία με δύο το μεσημέρι, κλαίει». «Κλαίει;» του λέω, «γιατίκλαίει; Εγώ δεν λέω κάτι για να κλαίει»… «Ε… λέει κάθεται και τα σκέφτεται αυτά που λέτε και νοιώθει μερικά». Λοιπόν, τώρα είπαμε μερικά δικά μας, ξεσπάσαμε. Των μοναχικών.

Τώρα θέλετε να κάνουμε το άλλο; να κάνουμε αντεπίθεση; Αντεπίθεση αγάπης! Οι μοναχικοί του κόσμου, οι μοναχικοί της Πειραϊκής Εκκλησίας, όσοι τώρα ακούτε το σταθμό και είστε μόνοι για οποιονδήποτε λόγο, ελάτε να ενωθούμε και να κάνουμε μια επίθεση αγάπης· αντεπίθεση. Και να πούμε: Σήμερα είναι Χριστούγεννα! σήμερα είναι τόσο ωραία μέρα, εσείς διασκεδάζετε, χαίρεστε· μπράβο σας! Με γεια σας, με χαρά σας! Δεν σας ζηλεύουμε, δεν σας αντιπαθούμε, δεν σας μισούμε, δεν σας φθονούμε. Θα κάνουμε, όμως, και εμείς επισκέψεις. Οι μοναχικοί — ναι, και εσύ ο παράλυτος, και εσύ ο μοναχός, η μοναχή, αυτοί που ακούτε, και ας είστε στο κελάκι σας, και ας είστε στο νοσοκομείο άρρωστοι — θα κάνουμε και εμείς επίσκεψη!.. Πώς; θα κάνουμε επίσκεψη με την προσευχή μας, με την αγάπη μας. Όταν αγαπάς και προσεύχεσαι για τους άλλους, και ας είσαι κρυμμένος σε μια σπηλιά της γης, γεμίζει η ατμόσφαιρα με κύματα· από κύματα χάρης, από κύματα θεϊκού ελέους. Είναι κάτι που ταξιδεύει αυτό, και μπορεί να φτάσει παντού. Μπορεί τώρα να είσαι εδώ, εκεί που είσαι, στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Αίγιο, στην Καλαμάτα, όπου πιάνει η Πειραϊκή Εκκλησία. Τώρα με παίρνουνε τηλέφωνο και μου λένε: ακούμε, λέει, από το ίντερνετ Πειραϊκή Εκκλησία και χαιρόμαστε. Με πήρε από τις Βρυξέλες, την Γαλλία, από την Αμερική. Σας ακούμε! Λοιπόν, αν η Πειραϊκή Εκκλησία μπορεί να φτάσει τόσο μακριά — που είναι ένα ανθρώπινο τεχνικό μέσο — πόσο μάλλον η προσευχή! Μπορείς να κάνεις τώρα προσευχή και να στείλειςένα κύμα, έναν ωκεανό αγάπης, στην Αμερική, στην Γερμανία στην Αυστραλία στον Βόρειο Πόλο, στην Ιεραποστολή, στη Βόρειο Ήπειρο που είναι Ιεραπόστολοι, όπου θέλεις!.. Λοιπόν, ελάτε να μαζευτούμε και να στείλουμε μεγάλα κύματα. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να κάνουμε εμείς προσευχή. Να κάνουμε εμείς επισκέψεις. Τα μοναχικά άτομα, εσείς που είστε τώρα μόνοι, να κάνετε επισκέψεις. Λοιπόν, κάνετε μια επίσκεψη, αν θέλετε στα γηροκομεία. Αντε λίγο στα γηροκομεία, στους θαλάμους, και να! Και εσύ ακούς τώρα και είσαι σε γηροκομείο. Κάνε και εσύ την επίσκεψή σου· πού; Στους διπλανούς θαλάμους, στον άλλο όροφο, υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι. Κάθεσαι μόνος σου, κοιτάς φωτογραφίες των παιδιών σου, στενοχωριέσαι, κλαις. Λες, είμαι μόνος. Έλα! δεν είσαι μόνος! Είναι και άλλοι! Σκέψου και τους άλλους, και αυτοί έχουνε προβλήματα. Κι αυτοί είναι μόνοι. Και αυτοί δεν έχουνε παρέα. Σκέψου τον πόνο τους. Δεν είσαι ο μόνος που πονά και ματώνει η καρδιά σου. Είναι και άλλοι πολλοί. Κάνε μια επίσκεψη οπουδήποτε υπάρχουν μοναχικά άτομα στον πλανήτη, που δεν έχουνε κανέναν. Που δεν έχουνε κανέναν, ε; Εσύ έχεις και κάποιον.

Να πω και κάτι, όχι εγωιστικό· εσύ έχεις και την Πειραϊκή Εκκλησία· εσύ ακούςτώρα και δυο λόγια, μιλάμε μαζί. Σου κάνω λίγη παρέα. Οι άλλοι, όμως, δεν έχουν κανέναν. Όταν λέμε κανέναν, λέμε κανέναν! Και βάζουν τον σταθμό και ακούνε ωραία τραγούδια, λαϊκά, ειδήσεις, τι κάνανε στις διάφορες χώρες.. Περίμεναν να έρθουνε τα Χριστούγεννα. Ναι, αλλά αυτή δεν είναι παρηγοριά, δεν είναι παρηγοριά δυνατή. Δεν αγγίζει την καρδιά. Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που φτάνουν στα όρια της τρέλας από την μοναξιά τους και μελαγχολίας απίστευτης. Που παίρνουν φάρμακα να ηρεμήσουν. Δεν μπορεί να ηρεμήσει η ψυχή τους. Και ξέρετε· εσείς έχετε και τον Χριστό! Το σημαντικότερο· έχετε την πίστη! Εσύ πιστεύεις. Είσαι μόνος, αλλά πιστεύεις στο Θεό. Δεν θα τρελαθείς. Έχεις το Θεό. Και λέει ένας: αν δεν είχα το Θεό, θα είχα τρελαθεί. Αυτό δεν είναι μικρό πράγμα. Να έχεις το Χριστό να σε δυναμώνει. Να είσαι μόνος μαζί με το Χριστό. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση.

Λοιπόν, πήγαινε επίσκεψη. Πήγαινε επίσκεψη και φαντάσου. Και πήγαινε και πες ένα «γεια». «Γεια σας, ήρθα να σας δώσω ένα φιλί, να σας δώσω ένα χάδι, να σας πω, „Χριστός ετέχθη“. Γεννήθηκε ο Χριστός, πάρτε κουράγιο. Ήρθε ο Χριστός να μας δώσει δύναμη, να μας δώσει ελπίδα. Δεν λέμε ψευδαισθήσεις, δεν λέμε παραμυθία, ότι όλα είναι ωραία, όλα είναι ευχάριστα. Αλλά ήρθε Αυτός που θα μας δώσει δύναμη να τα κάνουμε όλα ευχάριστα». Και πήγαινε επίσκεψη νοερά. Τώρα βγείτε από τα γηροκομεία και από αυτό τα άτομα και πότε στα παγκάκια, στα παγκάκια, στις πλατείες. Πάτε στα υπόστεγα των σταθμών. Πάτε στα σοκάκια των πόλεων. Πάτε στα βρώμικα δωμάτια που είναι τώρα — αυτήν την στιγμή που μιλάμε — είναι παιδιά ναρκομανείς.

Πάτε εκεί πέρα να τους πείτε ένα «γεια», με την προσευχή σας. Κάντε λίγη προσευχή για αυτούς. Αυτοί να δείτε πώς βασανίζονται σήμερα. Αυτοί να δείτε πώς υποφέρουν σήμερα! Αυτοί να δείτε πώς είναι απόλυτα δυστυχισμένοι σήμερα. Εξαρτημένοι από ουσίες. Διαλύουν την ψυχή και το σώμα τους. Και δώστε λίγη αγάπη σε αυτά τα παιδιά. Κάντε λίγη προσευχή για αυτούς τους ναρκομανείς. Που κάνουν Χριστούγεννα χωρίς να μπορούν να είναι με τις οικογένειέςτους, γιατί οι οικογένειές τους δεν μπορούν μερικές φορές ούτε να τους βρουν εξαφανίζονται. Ούτε μπορούν να τους πάρουν στο τραπέζι, γιατί δεν δέχονται να πάνε, και δεν μπορούν να χαρούν. Δεν καταλαβαίνουν παρά παίρνουν τις ουσίες και ζουν στον κόσμο τους, ένα παραμυθένιο, ψεύτικο κόσμο. Ένα κόσμο απάτης και καταστροφής. Στην χώρα του λευκού θανάτου. Και ταλαιπωρούνται τόσο πολύ. Κάντε μια επίσκεψη σε αυτούς. Κι αυτοί είναι μόνοι. Και αυτοί είναι μόνοι και δεν μπορούν να προσευχηθούν εσύ τουλάχιστον μπορείς. «Κύριε ελέησον» κι αυτούς. Εσύ μπορείς. Μου έλεγε κάποτε μια γνωστή μου — ο γιος της βασανίζεται με ναρκωτικά — πώς μπήκε στο δωμάτιό του και τον είχε δει, λέει, να έχει μείνει με το χέρι αιωρούμενο στον αέρα και να κρατά ένα παπούτσι από το κορδόνι να κρέμεται. Και ηερίμενε, λέει, να δέσει το κορδόνι του, αλλά εκείνη την ώρα τον είχε πιάσει η δόση του ναρκωτικού. Είχε κοκαλώσει, είχε μείνει ακίνητος. Το βλέμμα απλανές με το παπούτσι πιασμένο στο κορδόνι να κρέμεται, και του μιλούσε· και το παιδί δεν καταλάβαινε τίποτα.

Λοιπόν, πάτε σε αυτό το παιδί που έχει κοκαλώσει, σε αυτό το παιδί που έχει ζήσει αυτήν την κατάσταση της θολούρας, της ψυχής και του σώματος, κάντε λίγη προσευχή, αγκαλιάστε το, πάρτε το κομποσκοίνι σας και πείτε: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησε τους δούλους σου, τα παιδιά τα ταλαιπωρημένα, που παίρνουν ναρκωτικά. Σήμερα είναι τα Χριστούγεννα, η πιο μεγάλη χαρά, η πιο γλυκιά παρηγοριά, κι όμως αυτοί δεν μπορούν να παρηγορηθούν, Χριστέ μου, με Σένα, αλλά παίρνουν ναρκωτικά. Ακόμη και σήμερα παίρνουν ναρκωτικά». Κάντε επίσκεψη, ξέρετε πόσο μακριά μπορείτε να φτάσετε; Εσείς οι ακίνητοι, εσείς οι μοναχικοί σήμερα, με την προσευχή σας… Ξέρω… ξέρω, σας έχω λίγο… νιώθετε λίγο αποπνικτικά. Βγείτε και λίγο, βγείτε από τα δωμάτια αυτά των ναρκομανών. Βγείτε, πάμε λίγο πιο μακριά, πάμε στην Εθνική οδό, πάμε στους μεγάλους δρόμους του κόσμου. Πάμε εκεί που έχει πιο πολύ αέρα, να πάρουμε λίγο αέρα, να δροσιστούμε. Κάντε εκεί μια επίσκεψη.