Выбрать книгу по жанру
Фантастика и фэнтези
- Боевая фантастика
- Героическая фантастика
- Городское фэнтези
- Готический роман
- Детективная фантастика
- Ироническая фантастика
- Ироническое фэнтези
- Историческое фэнтези
- Киберпанк
- Космическая фантастика
- Космоопера
- ЛитРПГ
- Мистика
- Научная фантастика
- Ненаучная фантастика
- Попаданцы
- Постапокалипсис
- Сказочная фантастика
- Социально-философская фантастика
- Стимпанк
- Технофэнтези
- Ужасы и мистика
- Фантастика: прочее
- Фэнтези
- Эпическая фантастика
- Юмористическая фантастика
- Юмористическое фэнтези
- Альтернативная история
Детективы и триллеры
- Боевики
- Дамский детективный роман
- Иронические детективы
- Исторические детективы
- Классические детективы
- Криминальные детективы
- Крутой детектив
- Маньяки
- Медицинский триллер
- Политические детективы
- Полицейские детективы
- Прочие Детективы
- Триллеры
- Шпионские детективы
Проза
- Афоризмы
- Военная проза
- Историческая проза
- Классическая проза
- Контркультура
- Магический реализм
- Новелла
- Повесть
- Проза прочее
- Рассказ
- Роман
- Русская классическая проза
- Семейный роман/Семейная сага
- Сентиментальная проза
- Советская классическая проза
- Современная проза
- Эпистолярная проза
- Эссе, очерк, этюд, набросок
- Феерия
Любовные романы
- Исторические любовные романы
- Короткие любовные романы
- Любовно-фантастические романы
- Остросюжетные любовные романы
- Порно
- Прочие любовные романы
- Слеш
- Современные любовные романы
- Эротика
- Фемслеш
Приключения
- Вестерны
- Исторические приключения
- Морские приключения
- Приключения про индейцев
- Природа и животные
- Прочие приключения
- Путешествия и география
Детские
- Детская образовательная литература
- Детская проза
- Детская фантастика
- Детские остросюжетные
- Детские приключения
- Детские стихи
- Детский фольклор
- Книга-игра
- Прочая детская литература
- Сказки
Поэзия и драматургия
- Басни
- Верлибры
- Визуальная поэзия
- В стихах
- Драматургия
- Лирика
- Палиндромы
- Песенная поэзия
- Поэзия
- Экспериментальная поэзия
- Эпическая поэзия
Старинная литература
- Античная литература
- Древневосточная литература
- Древнерусская литература
- Европейская старинная литература
- Мифы. Легенды. Эпос
- Прочая старинная литература
Научно-образовательная
- Альтернативная медицина
- Астрономия и космос
- Биология
- Биофизика
- Биохимия
- Ботаника
- Ветеринария
- Военная история
- Геология и география
- Государство и право
- Детская психология
- Зоология
- Иностранные языки
- История
- Культурология
- Литературоведение
- Математика
- Медицина
- Обществознание
- Органическая химия
- Педагогика
- Политика
- Прочая научная литература
- Психология
- Психотерапия и консультирование
- Религиоведение
- Рефераты
- Секс и семейная психология
- Технические науки
- Учебники
- Физика
- Физическая химия
- Философия
- Химия
- Шпаргалки
- Экология
- Юриспруденция
- Языкознание
- Аналитическая химия
Компьютеры и интернет
- Базы данных
- Интернет
- Компьютерное «железо»
- ОС и сети
- Программирование
- Программное обеспечение
- Прочая компьютерная литература
Справочная литература
Документальная литература
- Биографии и мемуары
- Военная документалистика
- Искусство и Дизайн
- Критика
- Научпоп
- Прочая документальная литература
- Публицистика
Религия и духовность
- Астрология
- Индуизм
- Православие
- Протестантизм
- Прочая религиозная литература
- Религия
- Самосовершенствование
- Христианство
- Эзотерика
- Язычество
- Хиромантия
Юмор
Дом и семья
- Домашние животные
- Здоровье и красота
- Кулинария
- Прочее домоводство
- Развлечения
- Сад и огород
- Сделай сам
- Спорт
- Хобби и ремесла
- Эротика и секс
Деловая литература
- Банковское дело
- Внешнеэкономическая деятельность
- Деловая литература
- Делопроизводство
- Корпоративная культура
- Личные финансы
- Малый бизнес
- Маркетинг, PR, реклама
- О бизнесе популярно
- Поиск работы, карьера
- Торговля
- Управление, подбор персонала
- Ценные бумаги, инвестиции
- Экономика
Жанр не определен
Техника
Прочее
Драматургия
Фольклор
Военное дело
Dolina Smierci - Hitchcock Alfred - Страница 16
ROZDZIAL 11. FORTEL
– Chodzcie – powiedzial lagodnie Jupiter. – Nie chcemy przeciez denerwowac pana Nancarrowa. – Chlopiec powlokl sie w strone urwiska.
Niedawny zawadiaka nagle spokornial. Pierwszy Detektyw wystepowal jako dziecko w serialu “Male urwisy”, w ktorym gral role Malego Tluscioszka. Nie lubil, kiedy mu przypominano ten epizod w jego zyciu, ale trzeba przyznac, ze byl urodzonym artysta. Bob i Pete zrozumieli w jednej chwili, ze Jupe teraz gra.
– Marsz! – rozkazal zimnym tonem Nancarrow.
Pete i Bob poslusznie ruszyli przed siebie. Nancarrow szedl z tylu, trzymajac karabin wymierzony w ich plecy.
– Czy tam, dokad pan nas zabiera, jest takze pan Andrews? – spytal slabym glosem idacy z przodu Jupiter.
– Nawet o tym nie mysl, szczeniaku – warknal Nancarrow. Wybuchnal znaczacym, nieprzyjemnym smiechem. – To moja sprawa, a wam nic do tego.
– To pan porwal mojego tate! – zawolal przerazony Bob. – Dlaczego pan to zrobil?
– Bo tatus byl tak samo wscibski, jak twoj przyjaciel – burknal Nancarrow. – I tez za duzo gadal o niczym. Zamknij sie juz!
Maszerowali wszyscy na zachod, idac wzdluz podnoza urwiska, i szukali odpowiedniego miejsca, w ktorym mogliby rozpoczac wspinaczke. Jupe glosno dyszal.
– Niech pan nas tak nie goni – narzekal.
– Przestan jeczec. Nie zamierzam zwalniac – odrzekl opryskliwie Nancarrow.
– Och – steknal Jupe.
Udal, ze zeslizguje sie po pokrytych mchem kamieniach, zachwial sie i wpadl na Boba. Zrobil to celowo. Bob zatoczyl sie do tylu. Tez z rozmyslem ominal Pete’a.
Pete najpierw sie zdziwil, ale szybko zrozumial, po co ta heca.
Nancarrow zmarszczyl czolo, niepewny, co sie dzieje.
Pete wykorzystal moment jego wahania. Obrocil sie dokola i wypracowanym ciosem karate popchnal karabin, tak ze lufa przesunela sie w bok.
– W nogi! – wrzasnal do Boba i Jupe’a.
Dwaj chlopcy poderwali sie z ziemi i pognali przez lake w strone lasu, widniejacego na jej zachodnim krancu.
W tym samym czasie Pete szybko zmienil postawe i stanal przodem do Nancarrowa, po czym walnal go piescia w klatke piersiowa.
Nancarrow zachwial sie i stracil rownowage, jednakze nie wypuscil z rak karabinu.
Pete popedzil w strone sosen.
Na drzewa posypal sie grad kul. W powietrzu zawirowaly igly i kawalki kory. Ptaki z piskiem zerwaly sie do lotu. Chlopcy upadli plasko na ziemie, bezpiecznie ukryci w jakichs krzakach.
– Biff! George! – krzyknal Nancarrow. – Gdzie jestescie, smierdzace lenie? Chodzcie tu. Szczeniaki probuja zwiac.
Pete uniosl nieco glowe. Widzial stojacego na lace bandyte.
– Nancarrow nadaje przez walkie-talkie – oznajmil.
– Biff to jeden z tych, ktorzy nas scigali. Ten o chropawym glosie – szepnal Bob.
– Wobec tego drugi musi byc George’em – powiedzial rownie cicho Jupe. – Sadze, ze specjalnie zaganiali nas w strone Nancarrowa. Cos za latwo udalo nam sie ich zgubic.
Jupe powiedzial kolegom, co przyszlo mu do glowy na temat Nancarrowa. Wspomnial o papierosach, jakie palil, i o drewnianych skrzyniach w indianskiej wiosce.
– Nancarrow nie mogl jednak uszkodzic pikapa – uznal Bob.
– Nie bylo go tam wtedy.
– Moim zdaniem zrobil to wodz – powiedzial Pete.
– Pozniej o tym pomyslimy – oswiadczyl Jupiter. – Teraz ruszajmy.
– Co z moim tata? – spytal Bob.
– Ze slow Nancarrowa wynika, ze twoj tata zyje – pocieszyl przyjaciela Jupe. – Najpierw sami wydostanmy sie z tarapatow, a potem go znajdziemy.
Popatrzyli na lake. Nancarrow ciagle tam stal, wpatrujac sie w drzewa.
– Oszczedza amunicje – domyslil sie Jupe. – Nie bedzie strzelal, dopoki nas nie zobaczy.
Chlopcy podniesli sie ostroznie z ziemi i pobiegli miedzy sosnami.
– Tu sa! – ryknal Biff.
Bob, Pete i Jupe zrobili jeszcze kilka krokow i zamarli. Zobaczyli przed soba kolejny karabin M-16.
Ciemnowlosy, mocno opalony mezczyzna o wyblaklych, niebieskich oczach, przenosil lufe z jednego chlopca na drugiego. Zaczal sie usmiechac, ale spojrzenie mial lodowato zimne.
– Mam ich – powiedzial z satysfakcja w glosie.
Trzej przyjaciele domyslili sie, ze jest to George. Z lewej strony chlopcow pojawil sie drugi mezczyzna, ktory rowniez celowal do nich z M-16.
– Tu gdzie chcielismy, no nie? – Glos niewatpliwie nalezal do Biffa. Byl on chudziutkim mikrusem o krotkich, ciemnych wlosach i nastroszonych brwiach. – Glupie te szczeniaki.
– W porzadku, przyprowadzcie ich tutaj. Przed nami dluga droga – odezwal sie z oddali Nancarrow.
– Slyszeliscie polecenie szefa – powiedzial Biff. – Ruszac sie.
Jupe, Bob i Pete popatrzyli jeden na drugiego. Pete wzruszyl ramionami. Nic nie mogli zrobic.
– Kazalem wam isc! – warknal Biff.
Potem popelnil blad. Dzgnal Pete’a w plecy wylotem lufy swego M-16.
Pete okrecil sie i chwycil lufe, po czym wbil ja w brzuch Biffa.
Biff upadl bez tchu, palcami sciskajac kurczowo kolbe.
Tymczasem Bob wyrzucil w gore noge i wyuczonym ruchem kopnal George’a w podbrodek. Mezczyzna zachwial sie tylko, wiec Bob powtorzyl ruch. George upadl na ziemie.
Jupe ukryl sie za grubym pniem sosny. Patrzyl, jak zbliza sie do niego Nancarrow, i rozwazal, czy nie uzyc ktoregos z chwytow dzudo. W ostatniej chwili zdecydowal sie na latwiejszy manewr. Wystawil noge.
Nancarrow potknal sie i zachwial, a wtedy Pete uderzyl go lokciem w kark. Potezny blondyn zaryl nosem w ziemie.
Trzej chlopcy pomkneli w las. Slyszeli, jak Nancarrow przeklina i wrzeszczy na swoich pomocnikow.
– Dostarczcie ich zywych! Nie bedziemy ich dzwigac!
Trzej Detektywi biegli przez las, kluczac miedzy drzewami i kamieniami. Kierowali sie na poludnie. Z tylu dudnily gluche kroki przesladowcow.
Chlopcy byli coraz bardziej zmeczeni i zniecheceni, gdyz odglosy poscigu nie milkly.
Pete skrecil w ubity trakt, biegnacy na zachod. Bob rozpoznal go: szedl tedy dzien wczesniej, kiedy napelnial woda butelke.
– Potrzebny nam plan – wysapal Jupe. – Dluzej tak nie pociagniemy.
– Musimy ocalic tate! – zawolal Bob.
Uslyszeli, ze z tylu ktos krzyknal podnieconym glosem. Przyspieszyli kroku.
– Bandyci znalezli sciezke – powiedzial Pete.
– Chca nas tu zlapac – ostrzegl Bob.
– Zapomnijmy o pikapie. – Jupe ciagle biegl. – Pete, potrafisz znalezc trakt, o ktorym mowil Nancarrow?
– Ten do zwozki drewna, ktory prowadzi do szosy? – upewnil sie Pete. – Mary Grayleaf opisywala go. Droga z wioski miala sie z nim laczyc.
– Wlasnie – odparl Jupe, oddychajac ciezko. – Trenowales sztuke przezycia w dzikich warunkach. Jestes najsilniejszy i najszybszy z nas wszystkich. Masz najwieksza szanse, by dotrzec do Diamond Lake.
– Nie ma sprawy – powiedzial Pete.
– A my bierzemy na siebie Nancarrowa, prawda, Jupe? – upewnil sie Bob.
– Prawda.
Tracili jeden drugiego na pozegnanie i Pete oddalil sie. Zszedl ze szlaku i ukryl sie za drzewami. Zamierzal poczekac, az Nancarrow minie go, scigajac Jupe’a i Boba, a potem wrocic na droge i isc nia ku szosie prowadzacej do Diamond Lake.
Jupe i Bob pobiegli naprzod.
– Musimy gdzies sie skryc – powiedzial Jupe.
– Co myslisz o dolinie? – spytal Bob. – Chyba w takiej sytuacji zmarli przodkowie nie beda nam mieli za zle, ze wkraczamy na ich terytorium.
– Wspanialy pomysl! – Jupe ledwo zipal.
Bob zatrzymal sie w miejscu, gdzie droga sie rozszerzala.
– Lepiej sie upewnijmy, ze Nancarrow idzie za nami.
Jupe usmiechnal sie. Odetchnal gleboko i wrzasnal:
– Bob, jestem zmeczony! Musze odpoczac!
– Zawsze jestes zmeczony! – odkrzyknal Bob. – Juz mam cie dosc!
Jupe poczul sie lekko urazony, chociaz wiedzial, ze Bob udaje.
– Nic mnie to nie obchodzi! – ryknal. – Stanmy!
Chlopcy zaczeli nasluchiwac. Uslyszeli z tylu gluche dudnienie, jakby przebiegalo tamtedy stado sloni. W porzadku. Trzej bandyci scigali ich dalej.
- Предыдущая
- 16/24
- Следующая